Japan heeft een zekere aantrekkingskracht. In elke hoek van deze planeet droomt er wel iemand van om ooit naar Japan te gaan. Sommige buitenlanders in Japan komen om te werken. Anderen voor de games, anime en ninja’s. Met dank aan de bijna niet bestaande criminaliteit, uitstekend eten en hoge levensstandaard is Japan een mooie plek om een tijdje “thuis” te noemen.
In plaats van het geven van reisadvies voor je volgende Japan reis kijk ik vandaag eens naar hoe de buitenlanders in Japan zich gedragen. Ben je een paar weken in Japan dan zal je deze vijf types (benaming van de types via SoraNews24) niet (allemaal) tegenkomen. Maar kom je om te werken dan zal je jezelf ergens in dit spectrum gaan herkennen.
Buitenlanders in Japan, de types
Kind in de Snoepwinkel
Als je jaren gedroomd hebt van Japan en alle rare dingen die er te krijgen stuiter je waarschijnlijk high van verrukking het vliegtuig uit. Eindelijk! Je bent er! Veel newbies laten zich helemaal meeslepen in deze high en rennen weken, soms zelfs maanden rond als een Kind in een Snoepwinkel.
Buitenlanders in Japan in deze fase staan te dansen bij frisdrankautomaten, posten 100 foto’s van zichzelf met onigiri op Instagram en klimmen net als Japanse tiener met een paar man sterk in een purikura hokje.
Dit type gaat iedere avond naar karaoke en een van de all-you-can-drink bars om te proosten op hoeveel ze van Japan houden. Kanpaaaaai!
Plastic Sensei
In een hoekje van dezelfde bar slaat de Plastic Sensei het groepje buitenlanders gade. Hij zit voor zich uit te mompelen over een klein kopje sake. Een diepe schaamte voor zijn collega buitenlanders maakt zich van hem meester. “Weten ze niet hoe ze zich in Japan horen te gedragen?”, vraagt hij zichzelf af. “Sommige buitenlanders snappen er geen bal van…”
De Plastic Sensei denkt dat hij alles weet van Japan. Hij heeft zich jaren voorbereid op zijn tocht naar Japan en in ieder geval ons lijstje met 15 goede boeken over Japan gelezen. En wellicht iets te veel manga… Hij snapt Japan, en hoe het is om Japans te zijn. Denkt hij.
Dat veel Japanners liever bier drinken dan sake, geen kimono hebben voor officiële gelegenheden en lang niet allemaal een zwarte band in een of andere vechtsport hebben ontgaat Plastic Sensei.
Dit type ‘vergeet’ regelmatig zijn moedertaal, zegt prima langere tijd op zijn knieën op de grond te kunnen zitten (de meeste Japanners houden dat niet langer dan 20 minuten vol) en maakt een V-gebaar op iedere foto. De Plastic Sensei denkt dat hij meer Japans is dan de meeste Japanners.
Japan Hater
Aan het andere einde van het spectrum woont een type dat vol zit met haat. Haat voor alles Japans. Je vraagt je af waarom hij niet gewoon terug gaat naar zijn eigen land. Hij stoort zich aan de luide begroetingen van het personeel bij iedere winkel die hij binnen loopt. De Japanse schoolmeiden die in groepjes in de trein vergaderen over wat, wie of waar er vandaag ‘kawai’ is vindt hij vreselijk. Hij stoort zich aan de indirectheid van de Japanse taal en cultuur.
Als je ervan droomt om ooit naar Japan te gaan kun je je niet voorstellen dat er mensen zijn die een hekel aan het land hebben. Het zal je dank ook verbazen hoeveel buitenlanders, met name in de grote steden, een groot deel van hun dag boos zijn op Japan. Sommigen zijn gewoon nooit over de cultuurschok heen gekomen en hebben heimwee.
En toch… Een groot deel van de Japan Haters hernieuwt braaf ieder jaar zijn contract en werkvisum zonder enige aanstalten te maken om te vertrekken.
De Japan Hater is er bovendien van overtuigd dat de haat wederzijds is. Hij haat Japan en alle Japanners haten buitenlanders. “Kijk maar naar hoe ze hun lepel vasthouden”, zegt hij dan.
Bubbelbewoner
Dit is wellicht het meest wonderlijke type. De Bubbelbewoner woont al jaren in Japan, werkt dagelijks met Japanners en bezoekt zijn thuisland een keer per jaar. En toch… als hij vijf Japanse woorden heeft onthouden is het veel. Erger nog, hij heeft geen enkele drang om überhaupt een poging te doen de taal te leren.
De Bubbelbewoner is uitermate content met zijn leven in Japan, maar leeft volledig in een bubbel van eigen creatie. Hij heeft voor zichzelf vrijwel alle aspecten van de taal en de cultuur uitgezet.
De Bubbelbewoner bezoekt minimaal één keer per maand een groothandel of import-winkel om spullen uit zijn eigen land te kopen. Hij gaat alleen om met andere buitenlanders of Japanners die zo goed Engels spreken dat ze voor een buitenlander kunnen doorgaan. Hij kijkt nooit naar Japanse tv, maar streamt tv programma’s uit zijn eigen land via internet. Als hij naar de kroeg gaat is dat zonder uitzondering een English of Irish Pub. Hij eet veel buiten de deur zodat hij niet de instructies hoeft te lezen op iets uit een Japanse supermarkt.
Je zou de Bubbelbewoner eenvoudig belachelijk kunnen maken, maar in zekere zin is het knap dat hij zich zo heeft weten af te sluiten voor zijn directe leefomgeving.
Gehieme Ninja
Ten slotte, een type dat je waarschijnlijk niet tegen zult komen tijdens een kort verblijf in Japan. Niet omdat ze niet bestaan, maar omdat de zo ongelofelijk onopvallend zijn. Alles wat de Plastic Sensei doet alsof hij is, is de Geheime Ninja echt: bijna Japans. Hij spreekt de taal vloeiend en heeft geen kookboek nodig om Japans te koken. Hij gaat met gemak om met Japanners (maar doet niet persé zijn best om buitenlanders te mijden) en hij weet, nee begrijpt hoe de raderen van de Japanse cultuur draaien.
Maar in tegenstelling tot de Plastic Sensei is de kennis en kunde van dit type verankerd in de realiteit. Net als geboren Japanners kan hij zich wel eens een moeilijk kanji-teken niet voor de geest halen. Hij kan niet iedere prefectuur op de kaart aanwijzen en je vertellen wanneer de Meijiperiode eindigde zonder het eerst te Googlen. Hij pretendeert niet meester in de Japanse gramatica te zijn en verbetert niet iedere nieuweling als die een woord verkeerd uitspreekt.
Net als een echte ninja doet hij vaak ongemerkt zijn ding. Maar als je hem in actie ziet dan weet je het zeker: dit is de echte pro onder buitenlanders in Japan.
