In het stereotype beeld van Japan komen meestal wel ergens ninja’s en samoerai naar boven borrelen. En op zich ook wel logisch, want beiden zijn onderdeel van de geschiedenis van Japan. Over de hele wereld kent iedereen de ninja’s en kent iedereen de samoerai. Maar wat deden ze nou precies?
Plaats in de samenleving
Ik vertelde je dat de samoerai een hooggeplaatste kaste waren in de Japanse samenleving. De samoerai waren krijgers met een immens besef van moraal en eer. Alles in het leven van de samoerai ging volgens een strenge gedragscode.
Maar ja, dat werkt niet altijd en overal. Soms is het efficiënter om onder de radar te kunnen vliegen. Zo ontstond in de 15de eeuw een groepje ‘zwarte’ krijgers. Deze zogenoemde ninja’s waren een verborgen, geheime groep. Ze hadden dus officieel geen plaats in de samenleving.
In de Japanse geschiedenis kennen we eigenlijk maar twee clans. De ene groep nam zijn intrek in de provincie Iga, wat nu de prefectuur Mie is. De andere groep vestigde zich een dorp verderop in Koga, net over de grens in de hedendaagse prefectuur Shiga.
Taken van de ninja’s
De ninja’s waren huursoldaten. Ze verhuurden zichzelf aan goedbetalende derden die zelf hun vingers niet wilden branden aan oneerzame gevechten. Ook deden ze spionage werk. Zodoende zijn er behoorlijk mythes en overdrijvingen ontstaan in de loop der tijd.
Zo zouden de spionnen over water kunnen lopen en zichzelf onzichtbaar maken. Ze hadden echter geen bovenmenselijke krachten, dus ondanks dat er relatief weinig op papier staat kunnen we aannemen dat dat verzinsels zijn.
Wat wel waar is, is dat deze uncover krijgers er veel efficiëntere manieren van vechten en verplaatsen op na hielden. De samoerai gingen voornamelijk een eervol gevecht met een eervolle tegenstander aan, terwijl de ninja’s juist voor het efficiënt in de pan hakken van de vijand gingen. Het liefst voor de vijand door heeft wat er gebeurt.
Klein fenomeen
Uit de geschiedenis blijkt dat de ninja een relatief klein fenomeen was. Er waren maar twee clans die zich in de buurt van elkaar ophielden en ze waren maar zo’n tweehonderd jaar operationeel. Dat betekent dat er maar een paar honderd mensen functioneel geweest zijn. Als je dat vergelijkt met de internationale bekendheid die het fenomeen geniet kun je maar één conclusie trekken: ninja’s spreken tot de verbeelding.