Zilvermijn

De zilvermijn van Iwami Ginzan was ooit de meest prominente van Japan. De mijn werd in 1526 ontwikkeld door een lokale handelaar en een eeuw later werd er 38 ton zilver per jaar gedolven. Dat was in die tijd ongeveer 1/3 van de totale wereldproductie.

Het zilver uit de mijn was van uitzonderlijk hoge kwaliteit. Niet verwonderlijk dus dat lokale landheren regelmatig streden om controle over de zilvermijn. Toen in 1603 Japan bestuurlijk verenigd werd door de shogun in Edo (het tegenwoordige Tokyo) kwam ook Iwami Ginzan onder directe controle van het nationale bestuur te staan. Er werden meerdere kastelen en andere verdedigingswerken gebouwd in de directe omgeving van de mijn om de controle ter plaatse uit te kunnen oefenen.

De zilvermijn sloot in 1923 na bijna 400 jaar productie. In de decennia daarna raakten de gebouwen en de mijn in verval en veel zijn nu slechts ruïnes. In het naoorlogse Japan groeide in de omgeving de behoefte om de mijn te conserveren. Deze lokale beweging kreeg een nationaal karakter toen in 1969 de Japanse overheid de omgeving van Iwami Ginzan monumentale status gaf. Uiteindelijke leidde alle inspanningen tot een notering op de UNESCO Werelderfgoedlijst in 2007.

Van de ruim 600 tunnels in de zilvermijn is alleen de 273 meter lange Ryugenji Mabu Mine Shaft open voor het publiek. Vlakbij de ingang van deze tunnel ligt ook de ruime van de Shimizudani Raffinaderij. Vanaf de Ryugenji Mabu Mine Shaft lopen wandelpaden door de bossen richting een kasteel ruïne (ongeveer 7 kilometer) en de haven van Yunotsu (ongeveer 12 kilometer).

Bereikbaarheid zilvermijn

De toegang tot de zilvermijn is alleen te voet bereikbaar. De dichtstbijzijnde bushalte is Omori, op 2 kilometer lopen, in het centrum van het dorpje in de buurt. Het dorpje is niet met de auto toegankelijk. Kom je met een huurauto, parkeer dan bij het Sekaiisan Center (Werelderfgoed Centrum). Vanaf daar loop of neem de bus naar Omori.

Het wandelpad van Omori naar de Ryugenji Mabu Mine Shaft is vlak en eenvoudig begaanbaar.