In de Japow Special doen de vier powder junkies Jelmer, Marco, Andries en Sander verslag van hun onvergetelijke reis naar de Japanse sneeuw.
Het eerste deel van de reis zit erop. Na 2 dagen in de dikste dump van Hakuba gezeten te hebben, is het tijd voor het Japow Team om te vertrekken. Met een beetje pijn wel, want wat was die poeder lekker. Voordat we het vliegtuig naar Sapporo nemen gaan we eerst nog een bezoek brengen aan 200 sneeuwapen in Jigokudani National Park. Dat hadden meer mensen gedacht, want het is een drukte van jewelste op de parkeerplaats. Veel mensen vinden het blijkbaar bijzonder dat er apen in het wild leven en willen graag een kijkje nemen. Zo ook ons groepje.
Vol goede moed beginnen we aan de wandeling van 2 kilometer naar het warme bad waar de apen graag zichzelf op temperatuur houden. Ook worden de beestjes tijdens de wintermaanden hier beperkt bijgevoerd om de zware wintermaanden te overleven, maar zonder afhankelijk te worden.
We treffen het: op het moment dat we aankomen worden ze net gevoerd en komen tientallen apen uit het bos en van de helling naar beneden gestuiterd. Net japow freeriders die een mooie lijn kiezen! Ook wordt er lekker gebadderd in de warme onsen en wat gestoeid en gedold met elkaar. Na een serie foto’s en filmpjes is het tijd terug te keren en gaan naar Tokyo.
Ruim op tijd komen we (na wat geslinger op 1 van de 3 ringwegen van Tokyo) aan op vliegveld Haneda. Inchecken, bagage en even hapje eten. Ondertussen dromen we nog even verder van de bodemloze poeder die ons hopelijk op Hokkaido te wachten staat. Zo diep dat je tot je borst erin wegzakt en zo licht als een stapel dons uit een kapot kussen die door een klein zuchtje wind al wegwaait. Dat is waar we van gedroomd hebben. De weersverwachtingen zeggen echter wat anders.
In plaats van uberdiepe japow zo licht als een kussen, heeft vrouw Holle iets anders in petto: zaterdag en zondag twee dagen temperaturen boven nul met heel veel regen. Als we die donderdagavond aankomen op Hokkaido hebben we nog steeds hoop dat het wel mee zal vallen. De luchthaven toont grote sneeuwwallen en de thermometer geeft -4 aan.
Vrijdag gaan we naar Kiroro, een ski-resort dicht bij de kust en dit moet grote hoeveelheden japow geven. Daar hebben we een leuke dag, ondanks de harde wind die hier gestaan heeft. ’s Avonds gaan we naar Date, waar we een hotel hebben geboekt en hebben een super avond in een lokaal Japans tentje. De grote vraag die er is blijft wel hangen: gaat het sneeuwen of wordt het regen en tot hoe hoog gaat het dan regenen?
Zaterdagochtend weten we het: dikke regen verandert de japow sneeuw in oud-hollandsche pap sneeuw. We weten er al snel iets van te maken door een dag naar een onsen te gaan. In Noboribetsu heb je een paar goede onsens en daar weten we goed van te genieten.
Nadat we hier heerlijk hebben ontspannen, maken we nog een wandeling door Hell Valley, een stukje aarde dat lijkt op een maanlandschap waar de nodige zwaveldampen omhoog trekken en waar verschillende warmwaterbronnen zich bevinden. Heel mooi om te zien, niet zo lekker om te ruiken. Inmiddels hebben we genoeg cultuur gesnoven en is het verlangen naar poeder alweer groot.
Helaas, ook zondag nog dikke regen. De gids voor die dag is geannuleerd vanwege het slechte weer en we besluiten naar Sapporo te gaan. Daar bezoeken we het wintersportmuseum (je moet toch wat hè). Dit is zeer mooi gelegen bij de skischans die gebruikt is voor de Olympische Winterspelen van 1972. In dit museum zijn we virtueel van de schans gesprongen, hebben een langlauf wedstrijdje gedaan en een pirouette geoefend met kunstschaatsen. Zo hebben we ons toch nog weer vermaakt.
In de loop van de middag zijn we vertrokken naar Furano. Daar verblijven we in Pension Lavender. Een heel leuk pensionnetje met een super vriendelijke eigenaresse. Ook het ontbijt is trouwens het vermelden waard. Met zorg en liefde bereid, bestaande uit een stukje braadworst, kartoffelsalade, aardbei, omelet en salade.
Als we ’s avonds in een klein tentje zitten te eten zien we dat de temperatuur is gezakt en begint het zachtjes te sneeuwen. We krijgen alweer helemaal zin om weer te gaan skiën, ondanks dat ook de gids voor maandag heeft geannuleerd vanwege de slechte condities. In de nacht heeft het zo’n 15 centimeter gesneeuwd en we gaan bijtijds naar boven. Daar pakken we wat stukjes naast de piste.
Wat we vermoedden komt helemaal uit: de japow is super! Alleen onder de laag poeder is een ijslaag ontstaan waar Thialf jaloers op zou zijn. Door de scherpe daling van de temperatuur de nacht ervoor is een soort van ijsbaan op een helling ontstaan, waar de sneeuw gelijk vanaf glijdt. Ondanks deze situatie hebben we de rest van de dag het nodige plezier op de stukken waar wel poeder ligt en we weten ervan te genieten. ’s Avonds doen we een extra biertje en helemaal wanneer we horen dat onze gids Pat van Hokkaido Outdoor Adventures de volgende dag met ons op pad wil naar Asahidake.
In eerste instantie zouden we meerdere dagen met Pat op pad gaan. De maandag is al geannuleerd, maar deze dinsdag moet goed worden. In Asahidake weet hij door goed navigeren in een sneeuwstorm een aantal mooie lijnen te vinden. Ondanks dat er niet veel japow ligt, scoren we geregeld een faceshot. Zeker in de kommetjes waar het flink is ingesneeuwd. De dag wordt afgesloten met een blikje Sapporo Beer onderaan de lift.
Omdat Pat ook wel begrijpt dat dit niet de diepe japow poeder is waar Japan bekend om staat, wil hij niet de volle prijs rekenen en geeft hij aan dat we woensdag beter zelf zonder gids in Furano kunnen gaan rijden. Dat is wat we deze woensdag zullen doen. In het volgende verslag zullen we laten weten hoe deze dag is geweest, alsmede de laatste dagen van onze japow reis in Japan. Momenteel sneeuwt het weer hard en wellicht dat we de komende dagen nog een paar mooie lijnen kunnen rijden in een van de gebieden rondom Asahikawa.
Sayonara!