In de Japow Special doen de vier powder junkies Jelmer, Marco, Andries en Sander verslag van hun onvergetelijke reis naar de Japanse sneeuw.
Na onze dag met Pat rijdt het Japow Team terug vanuit Asahidake naar Furano. Een fantastisch mooie route, terwijl het aan één stuk flink door sneeuwt, is de stoke in de bus bovengemiddeld.
Tegen zevenen zijn we terug in de gezellige Pension Lavender en gaan opzoek naar een eettentje. Het plekje waar we onze zinnen op hadden gezet blijkt helemaal vol te zitten met toeristen, dus rijden we een paar blokjes rond opzoek naar iets anders, dan vinden we ergens achterin een klein Japans restaurantje. Zo’n traditionele, met lage tafeltjes en slechts een kussen om op te zitten. Bij de blik alleen al, krijgen we pijn aan onze vermoeide knieën.
Maar we zijn de beroerdste niet en besluiten de gok te wagen. Voordat we gaan zitten, gaan natuurlijk de schoenen uit. Onderweg naar het tafeltje sputteren onze knieën nog een beetje tegen. Maar dan als we goed kijken, blijken het gewone ´hoge´tafels te zijn die in een kuil zijn geplaatst. Voor het oog de echte Japanse beleving, gelukkig met ons vertrouwde comfort. We hebben een goede Japanse maaltijd en op tijd liggen we in onze bedjes, want morgen is weer een japow dag.
De volgende ochtend worden wij wederom verrast door het heerlijk ontbijt. Het plan van deze dag is om een paar uurtjes de makkelijk te bereiken japow poeder af te krassen en dan tegen de middag richting de stad Asahikawa te gaan. Zo gezegd zo gedaan, de hele ochtend vinden we heerlijk losse poeder, met hier en daar nog een ijslaagje als bodem. Het gaat weer de goede kant op. Aan het eind komen we nog twee Nederlandse freeriders tegen, Bob en Arjen, waarmee we nog een mooie backside afdaling doen die eindigt bij een dammetje. Bob en Arjen zijn net aangekomen en hebben nog bijna twee weken voor de boeg.
In de avond arriveren we bij ons hotel in Asahikawa, inclusief onsen en wellness. Dit is feest, heerlijk sauna en warmwater baden, en Marco is de eerste die voor een overheerlijke ruwe Japanse scrub gaat. Na 30 minuten komt hij fris de massage ruimte uitlopen. Andries en Sander hebben dit van een afstandje gevolgd, en kiezen voor een ander menu. Een drukpunt massage, helaas lukt dit niet meer op tijd dus boeken ze beiden deze massage later op de avond.
Eerst op weg naar het avondeten, via een lokale dame in de lobby van ons hotel, komen we aan het adres van dé ramen tent van Asahikawa. Ramen zijn een soort noedels in een overheerlijke goed gevulde soep. De stad Asahikawa staat er om bekend de beste ramen te hebben van Japan. Onze tipgeefster had gelijk want wat hebben we weer heerlijk gegeten.
Zowel op de heenweg als terugweg naar het hotel lopen we in een grote sneeuwbui, non-stop is het aan het dumpen. We maken prachtige foto’s midden in de stad. De stoke neemt weer helemaal toe. Eenmaal terug in het hotel melden Andries en Sander zich in de kelder voor hun massage. Daar worden ze ontvangen door een zeer vriendelijke dame, tenger van postuur. Dat geeft de burger moed, een massage van zo’n aardige mevrouw.
Dan komen de beide japow-vrienden verder in de salon, en blijkt er nog een vrouwelijke collega te zijn, die iets meer weg heeft van een flinke slager. Gelukkig voor Sander krijgt Andries haar volledige aandacht. Laten we zo zeggen dat de massage voor Andries iets pittiger was dan voor Sander…
Eenmaal terug op de kamers wordt het nieuwe plan gesmeden om de volgende dag alvast enigszins richting het vliegveld te gaan. En zullen we de laatste japow dag gezamenlijk doorbrengen in Furano.
Als we ’s ochtends wakker worden, moet Sander eerst 25 centimeter wit goud van de auto halen alvorens we in de richting van Furano sturen. Daar eenmaal aangekomen, rijden we heerlijke losse japow met een waterig zonnetje. Top omstandigheden. Aan de achterkant van het gebied vinden we een heerlijk bos, wat we snel afkrassen. Daarna is het helaas tijd om terug naar de auto te gaan, zodat we Andries op tijd afzetten op het vliegveld voor zijn vlucht naar München.
Helaas gaat Dries ons verlaten omdat zaterdag zijn eerste krokus klanten aankomen op zijn camping Alpen Ferienpark. Het heeft gesneeuwd op zijn Alp, dus kan hij daar gelijk aan de bak om het pad vrij te maken voor zijn gasten.
Nadat we Dries hebben uitgezwaaid zoeken we een overnachting in Sapporo. De volgende en onze laatste japow dag gaan we touren in de buurt van Niseko. Afgelopen week heeft Niseko 60cm verse sneeuw ontvangen dus dat moet goed komen.
We hebben goed geslapen en scoren op tijd een ontbijtje bij de lokale Seven Eleven. De rit naar Niseko zal 2 uur in beslag nemen, maar blijkt uiteindelijk toch iets langer te duren omdat de navigatie ons een gesloten bergpas over probeert te sturen. Eenmaal aangekomen in Niseko vellen we samen met Stuart, een Schot die dit seizoen skigids is in regio Niseko, een oud en gesloten skigebied op. Wat een rust en wat is het toch heerlijk om zonder liften en op eigen kracht omhoog te lopen. De afdaling is dan extra lekker en we rijden heerlijke lijnen door de dikke japow. Een mooie afsluiting van onze avonturen op Hokkaido.
Op tijd rijden we richting het vliegveld om eerst onze auto in te leveren en dan door te vliegen naar Tokyo om daar onze laatste dagen door te brengen. Tegen middernacht zitten we na een goede vlucht in ons hotel vlakbij het vliegveld van Tokyo. In het hotel weten we nog een broodje te scoren met Franse frietjes…..ook wel eens lekker!
Na een heerlijke nachtrust, stappen we op tijd in de bullettrain richting downtown Tokyo. Rond 10 uur hebben we afgesproken met onze stadsgids Emanuelle. Een zeer bijzondere persoonlijkheid blijkt niet veel later. Hij laat ons de mooiste en bijzondere plekjes zien van Tokyo. Na een goede sushi lunch op drukke Sibuya kruising, gaan we verder Tokyo in. We sluiten af in een lekker Japans eettentje waar we met z’n drieën een paar heerlijk Japanse biertjes drinken als afsluiting van onze japow reis. Volgeladen met souvenirs pakken tegen het einde van de avond de trein terug naar het hotel.
De volgende dag vertrekken we weer naar Nederland. Het waren twee mooie en bijzondere weken. Waarin we creatief moesten zijn, waarin we dikke japow poeder hebben gereden, waarin we cultureel hebben gedaan, waarin we ons moesten aanpassen aan de lokale gebruiken en aan het grillige weer, waarin we hebben gelachen en genoten, waarin we Japan hebben leren kennen. Maar we zijn ook erg blij dat we weer naar huis gaan, en onze geliefden in de armen te sluiten. Het is mooi geweest!
Arigato gozaimasu!