Het meer Biwako in de prefectuur Shiga is het grootste zoetwatermeer van Japan. Het water en het relatief vlakke land van de kusten van het meer hebben ervoor gezorgd dat hier al vroeg mensen neerstreken. Er is een hoop historie te ontdekken, maar niet in de orde van grootte als in het nabijgelegen Kyoto bijvoorbeeld.
Het gebied rond Biwako is veel landelijker maar biedt een welkome afwisseling als je eens iets anders wilt zien dan een grote stad met veel toeristen. Je vindt hier geen plekken die in het lijstje meest gefotografeerde locaties van Japan terecht zouden komen maar juist relatief onontdekte pareltjes.
De beste manier om de omgeving van Biwako te verkennen is per (huur)auto. Vanuit Kyoto is het een leuke roadtrip. Reis je met een camper door Japan dan zijn er een paar leuke kampeerplaatsen te vinden langs de kust van het meer.
Een tijdje geleden hebben wij een roadtrip rond het meer gemaakt en dit zijn de plaatsen waar we langs kwamen.
Biwako special: hotdogs van Fugetsu
Misschien een beetje raar om meteen over eten te beginnen, maar deze mag je niet missen. Ergens ten noorden van Otsu kom je (als het goed is) een geel busje tegen dat langs de weg geparkeerd staat. Het staat niet altijd helemaal op dezelfde plek, maar inmiddels is het een begrip geworden met name in de biker community: de hotdogs van Fugetsu (風月堂のホットドッグ).
Een vriendelijke, iets excentrieke man verkoopt al jaren hotdogs vanuit de achterklep van zijn busje. Hij heeft er zelf een keukentje ingebouwd waar hij, weer of geen weer, standvastig heerlijke hotdogs produceert. Absoluut de moeite waard om hier even een korte pauze in de roadtrip in te lassen.
Shirahige Jinja
Nadat we de stadsgrenzen van Otsu gepasseerd zijn rijden we het platteland van Shiga in. Hoewel, plat is het niet. Links lijken de torenhoge pieken van het Hira gebergte soms bijna over de weg te hangen en rechts ligt het Biwako Meer. Na een aantal kilometer en een paar tunnel, er is niet overal genoeg ruimte tussen de bergen en het meer voor een weg, staat er ineens een torii poort in het water.
We zijn aangekomen bij Shirahige Jinja, een Shinto heiligdom dat zich toegewijd heeft aan de overloop van water naar berg waar we al een aantal kilometer doorheen rijden. Het heiligdom werd gesticht in 1900, voor Japanse begrippen helemaal niet zo lang geleden. Toch is het een van de oudste Shinto symbolen in Shiga.
De overgang van water naar berg begint met de toegangspoort die als een serene heilige op het water lijkt te drijven. Het heiligdom zelf is relatief klein en redelijk rustig. Het is vooral de poort die mooie plaatjes oplevert.
Okubiwako Parkway
Na Shirahige Jinja gat de roadtrip verder door over het uitgestrekte platteland van Takashima en Shin-Asahi. De kust buigt hier een beetje het meer in en de bergen trekken zich een eind terug, waardoor er ineens een behoorlijk wat visuele ruimte is.
Tot begin 2017 stonden hier in het platteland een paar replica’s van Nederlandse windmolens. De molens waren neergezet als onderdeel van een Michi no Eki, de Japanse versie van een roadhouse. Maar ja, Nederlandse molens in het Japanse landschap misstaan toch een beetje en begin 2017 ging het Shin-Asahi Windmill Village dan ook over de kop.
Aan het noordelijke einde van de vlakte komen bergen en meer weer samen om ons te herinneren waar we ook alweer voor kwamen. De prachtige natuur aan de westzijde van Biwako is adembenemend.
Via de Okubiwako Parkway rijden we om Mt. Higashiyama en komen terecht bij het Sugaura Lake Shore Village. Dit is een goed verstopt gehucht dat vroeger een belangrijk knooppunt was in de handelsroutes die over het meer liepen. Er lijkt hier weinig veranderd te zijn sinds de middeleeuwen en het dorpje is dan ook in haar geheel Nationaal Erfgoed.
De weg meandert het eerste gedeelte mee met de grillige kustlijn. In de lente is dit een bijna magische plek om het spektakel van de kersenbloesem te aanschouwen. In de herfst kleuren de bladeren de hele berg minimaal 50 tinten rood.
Yogoko
Om het noordelijkste puntje van Biwako en over een bergje heen vinden we nog een meer, Yogoko. Reis je in juni of juli, dan mis je de kersenbloesem en de herfstbladeren maar zit je goed aan de kust van Yogoko. Ruim 10.000 bloeiende hortensia’s sieren in deze maanden de grenzen tussen water en land.
Het meer is kalm en omdat het in een bergkom ligt bovendien beschut van de wind. Vaak staat er geen rimpeltje op het water, dus ligt de bijnaam Spiegelmeer voor de hand. En daar hoort natuurlijk een legende bij.
Nagahama
Na de relatieve rust van de westkust van Biwako is het tijd voor een stadje. Nagahama, aan de noordzijde van het meer, is een oude handelspost en een belangrijk onderdeel van het vroegere handelsnetwerk via het water. Veel van de stadjes langs Biwako, zoals Omihachiman en Hikone, maakten deel uit van dit netwerk.
Het historische centrum van Nagahama is leuk om een uurtje rond te wandelen en een kop koffie te drinken. Tijdens je wandeling maak je kennis met de oude ambachten van de regio.
En terug…
Aan alle leuke dingen komt een eind, dus ook het rondje rond Biwako. Na Nagahama draaien we weer zuidwaarts in de richting van Kyoto. De oostkust van Biwako is een stuk dichter bevolkt dan de westkust. Hoewel je hier ook nog wel rijstvelden en platteland hebt, ligt er hier ook meer asfalt en staan er meer huizen.
Langs de oostkust rijdt je door steden als Hikone (als je tijd over hebt kun je stoppen bij Kasteel Hikone), Omihachiman, Kusatsu en Otsu. Je kunt hier kiezen voor een provinciale weg of vanaf Maibara de snelweg (tolweg) nemen terug richting Kyoto.
Wij reden rond 16:30 weg uit Nagahama, dus veel tijd voor de oostkust hadden we niet. Maar dat is niet erg. Het is met name de dunbevolkte westkust van Biwako die je echt met de auto moet verkennen. De oostkust kan ook prima met de trein. Terug naar de autoverhuur dus om de auto weer in te leveren.